The end off the road is almost there (by Han)

Na al die mooie verhalen van Yvonne, maar weer eens een verhaaltje van mij.
Ik probeer elke dag de site te lezen en vindt het hartstikke leuk om al die reacties te lezen, echt heel leuk en hartverwarmend.
Bij mijn laatste stukje zaten we in Benaraby (Queensland). Nu zit ik ongeveer 1200 km lager in Port Macquarie (NSW), maar wel even warm, iets minder benauwd en dus natuurlijk een koud blikje bier naast me die Isa zojuist voor me gehaald heeft. Wat een tobbert ben ik toch.
Het rijden hier gaat me eigenlijk steeds beter af. Alhoewel het blijft opletten. Ik ben het met Ad eens dat het fijn is dat Yvonne naast me zit die met me meekijkt. Voordat we gingen werd er door menigeen gewaarschuwd voor de rotondes. Dit valt echter reuze mee. Ze zijn zo ontworpen dat je gewoon niet de verkeerde kant op kunt gaan. Het blijft erg opletten vooral met het oversteken. Ik denk dat als ik weer terug ben in Nederland weer moet wennen aan het verkeer daar.
Even een kort verslagje van de afgelopen anderhalve week.
We hebben zoals jullie hebben kunnen lezen veel gezien. Met het nummer good vibrations van de Beach boys uitgezonden door het radiostation “Nine three nine hits fm” reden we Bundaberg binnen. Het plaatsje waar de reuzeschildpadden eieren op het strand leggen. We hebben hier voor het eerst ge-bbq’d en uiteraard vaders achter de bakplaat, want houtskool, tot mijn opluchting hebben ze hier niet enkel een bakplaat een keuken en een koelkast heb je tot je beschikking. Dat het typisch Australisch is blijkt wel want in ieder park en op elke camping zijn bbq’s, vrij voor gebruik. Moet je eens voorstellen dat je zoiets had in Eindhoven of in het park van Nuenen. Ik denk dat het 2 dagen zou staan en dan al vol graffity zat en geheel vernield. Nee hier niets van dat.
Voor ongeveer 35 dollar (23 euro) ½ kilo kipfilet, 1 kg speklappen 1kg bbq worst ½ kg bief en 250gr lamsvlees en ½ gehakt gekocht en aan het bbq’en. Ik moet dan altijd aan mijn schoonvader denken. Hij was ook zo’n liefhebber van bbq. We hebben lekker gegeten en precies toen we klaar waren ging het regenen. De bakplaat schoon gemaakt. Dat doen ze hier met oude kranten, werkt perfect (tip voor thuis).
Het leven hier is goedkoper als in Nederland. De prijzen in de supermarkt zijn lager en de benzine kost ongeveer 90 eurocent en de diesel die wij moeten tanken is ongeveer 1 euro.
Van Bundaberg zijn we naar Rainbow beach gegaan en hebben daar kerst gevierd echt heel onwerkelijk. Eerste kerstdag lekker gezwommen in de Pacific. Heerlijk om in die hoge golven te duiken.Maar voor de kinderen blijft het opletten. De onderstroming is erg sterk. Ze worden als ze even niet opletten zo meegetrokken.
Op een van de tussenstops in Ballina hebben we kennisgemaakt met het edele spel van het cricket. Onze sportman Stef is er inmiddels al achter gekomen dat er geen cricketclub in Gerwen was, maar dat er zeker een was in Eindhoven waar hij lid van ging worden. Zijn aspiraties voor het baanwielrennen verdwenen als sneeuw voor de zon.
Gisteren de langste rit tot nu toe gedaan. Dit vanwege plaatsgebrek op de vele campings. Onderweg hebben ze hier speciale stops de zogenaamde “drive, revive, survive”, Deze zijn begin jaren negentig opgezet en hebben tot doel om het aantal verkeersdoden terug te brengen. Je kunt er voor niets koffie, thee of voor de kinderen limonade krijgen. Deze rustplaatsen worden bemand door vrijwilligers van een bepaalde vereniging in het betreffende dorp. Er wordt wel een vrijwillige bijdrage gevraagd, maar niets is verplicht. Ik vind dit een goed initiatief.
Uiteindelijk reden we gisteren om en uur of 3 met het nummer “What’s she doing to me” Ik weet het niet zeker maar volgen mij de Plain white tee’s , maar het is Tom zijn lievelingsnummer van het moment uitgezonden door het radiostation ‘One o five dot one three star fm reden we Port Macquarie binnen. Lekker twee dagen relaxen en dan door richting Sydney waar we hopen op 31 december aan te komen. The end off he road is almost near.
Zo inmiddels zijn er 2 biertjes op en ga ik met Stef Tom en Isa naar het strand om weer eens lekker in die gigantische golven te duiken. Je zult denken waar zijn Yvonne en Niek. Een keer raden. Die zijn al lang op het strand natuurlijk.
Groetjes aan een ieder en tot de vogende keer.