Mooie afsluiter

Tsja, het is ondertussen woensdagnacht, bijna 0.30 bij ons. De koffers zijn gepakt, het huis opgeruimd en iedereen is in ruste…. Behalve ik dus weer. Ook ik duik er zo maar eens in. Wel zo verstandig met een reis van ruim 30 uur voor de boeg morgen. Vanavond is voorlopig weer even voor het laatst dat ik in een bed lig om te slapen. Vrijdagavond is het pas weer zover en dan is het weer mijn eigen bedje, ook een mooi vooruitzicht.
De reden dat ik nu zit te tikken is dat we vandaag eigenlijk een heerlijke afsluiter hebben gehad van deze schitterende reis en daarnaast heb ik een idee voor morgen waardoor dit stukje en ook de foto’s van vandaag nog op de site gezet kunnen worden. Ik hoop het want ze zijn meer dan de moeite waard al zeg ik het zelf (gelukt dus zoals jullie nu zien vanuit het huis van Dominique:)) Mijn digitale camera heeft in ieder geval goed dienst gedaan. Na bijna 5 weken zijn we ruim 1600 foto’s verder (Owww, wat ben ik blij dat dat geen rolletjes meer zijn die ik moet laten afdrukken als ik thuiskom ). Alles is ook meer dan de moeite waard om vast te leggen al is het maar voor onszelf en vooral voor de kinderen. Hopelijk helpt het hun om deze reis nooit meer te vergeten. Ze zullen ongetwijfeld nog vaak terug gekeken worden!
Vandaag hebben we toch voor een deel gevuld met het pakken van de koffers, kopen van wat kleine cadeautjes en het regelen van de laatste zaken voor ons vertrek. Helaas is het nog niet gelukt om via internet in te checken voor morgen, dat betekent nu dat we zeker op tijd bij het vliegveld willen zijn om zoveel mogelijk kans te hebben deze keer in 2 rijen van 3 achter elkaar te kunnen zitten. Aangezien we nu een lange vlucht hebben van bijna 24 uur zou het fijn zijn als we zo konden zitten en met minimaal 2 raamplaatsen. Lekker nog even buitenspieken… .
Tegen het einde van de middag hebben we in ieder geval de vlucht kunnen bevestigen. Net voor 15.00 vertrekken we uit Canberra, dan naar Sydney van waaruit we met Qantas even voor 18.00 zullen vertrekken voor het grootste stuk van bijna 24 uur, met een korte stop in Singapore, van onze reis richting Londen. En van daaruit het laatste stukkie naar Dusseldorf waar Twan en Sil ons weer op zullen pikken. Raar idee hoor (maar ok, ook wel weer lekker), dat we morgen om deze tijd alweer lang en breed in de lucht hangen op weg naar huis.

Vanmiddag zijn we als afsluiting, na het shoppen doorgereden naar Pebbly Beach. Dominique had de tip gekregen dat daar nogal wat kangaroo’s in het wild leven en ook vaak zichtbaar zijn op en vlakbij het strand. Het was zo’n 25 kilometer noordelijker van hier en vanaf de highway was het nog zo’n 8 kilometer. Jeetje….het was weer zo’n weg waarvan je dacht dat hij nergens naartoe zou gaan en uiteindelijk bracht het ons naar een van de mooiste plekjes van de afgelopen weken. Na een stoffige hobbelweg met een stukje echt Australie met bergen en woud links en rechts en verder niets dan dat ene streepje smalle weg er doorheen, kwamen we uit bij een fantastische baai. Met het uitstappen werden we meteen bijna belaagd door allerlei kleuren lorries die iets te knabbelen wilden. Zodra je je armen uitstak zaten er meteen een paar op. Prachtige kleuren en mooie beesten. Van daaruit zijn we naar het strand en de baai gelopen. Echt heel apart het uitzicht daar. Rotsen aan een kant, hoge bomen en woud aan de andere kant, een prachtig wit strand en een achterland met gras en dicht begroeide bosjes.
Prachtig allemaal maar niets te zien van waar we eigenlijk voor kwamen….skippy was niet thuis leek het wel. Jammer maar ja, kwestie van op de goede plek op de juiste tijd zijn. Uiteindelijk zijn we maar gaan genieten op het strand. Er was bijna niemand dus de kids konden vooruit. Eindelijk wat mooie schelpjes dus dan zijn ze al snel zoet. Daarnaast hebben we een voorbijganger gevraagd om een foto van ons allemaal te maken want die hadden we nog niet en zo hebben we uiteindelijk toch nog een hele tijd doorgebracht daar. Bij het teruglopen en klimmen het grasdeel op begonnen er ineens een paar van de kids te roepen dat ze een kangaroo zagen. Hup hup, in de benen dus maar om snel een foto te maken voor hij weer weg was maar het ongelooflijke gebeurde….voor we het wisten kwamen er vanuit de bosjes misschien wel 20-25 kangaroo’s aangesprongen en bang waren ze niet eens. Ze gingen rustig zitten eten, terwijl de kinderen ze konden aaien en bekijken. Zelfs de 2 met een Joey (babykangaroo) in hun buidel waren te aaien, super dus! We zijn er nog een hele tijd gebleven want het was toch echt wel een hele onwijze ervaring om gewoon tussen zoveel kangaroo’s te kunnen staan, zitten en lopen en zelfs foto’s te kunnen maken van zo dichtbij. Een fantastische ervaring en afsluiting van onze reis!