Home sweet home!

Tsja, aan al het goede komt een einde, zo ook aan de fantastische tijd die we hebben gehad in Australie. Met de jetlag nog in mijn lijf zit ik dit laatste stukje te tikken. Gister in het vliegtuig toen ik Australie onder me weg zag trekken heb ik nog een paar uur zitten genieten van dit fantastische land, langzaam beseffend dat we nu echt richting huis gingen. Tuurlijk is het altijd fijn maar wat mij betreft had de reis nog veeeeeel langer mogen duren.
De reis is opnieuw prima verlopen. De kinderen hebben het wederom fantastisch gedaan. De tv’s en games in het vliegtuig verzachten een boel….ook deze maal heb ik de uitvinder hiervan menig maal in mijn gedachte bedankt J. Op een kleine vertraging na verliep alles op tijd en vlot. En ongelooflijk maar waar, 2x hebben we London gekruist en zijn we geeindigd met al onze koffers op de band…het kan dus wel! Bij thuiskomst was de verwarming aan, het huis spinneweb-vrij gemaakt, de rolluiken open, de eerste boodschappen reeds gedaan en een grote bos tulpen op tafel…tsja, das thuiskomen, home sweet home!

Het rare is dat we die 5 weken eigenlijk bijna als onwerkelijk hebben ervaren. Zoals gewoonlijk gaat de tijd dus toch nog sneller dan je je van tevoren voor kan stellen.
Hoe anders is het leven als je even niets moet, je geen tv kijkt, geen krant leest of nieuws ziet, niet hoeft te gaan werken, je niet echt druk hoeft te maken wat je moet eten die avond, je niet hoeft te stofzuigen, poetsen en te wassen, je geen bezoek hoeft te verwachten, je midden in de nacht zeeschilpadden eieren ziet leggen op het strand, je niet op uur en tijd ergens hoeft te zijn, je de kerstvakantie verward met de zomervakantie, je alle tijd hebt voor de kinderen, je met kerst geen verplichtingen hebt, je met je eigen 4 kanjers kan snorkelen in het Great Barrier Reef, je geen haast hoeft te hebben, je ‘t nieuwe jaar inluidt samen met nog 10-duizenden mensen op een van de meest gewilde locaties van oudjaar, je als 2de ter wereld nieuwjaar viert, je “thuis” om 10 uur in de ochtend belt om ze gelukkig nieuwjaar te wensen, je ruim 4000 km rijdt waarvan 75% op een een-baans highway, je kinderen na 5 weken vakantie ineens allemaal een stuk gegroeid lijken te zijn, je bijna 4 weken met elkaar leeft op een paar m2 (zonder dat er gewonden vallen :)), een chemisch toilet ineens heeeeel erg gewaardeerd wordt, enge beesten en reptielen ineens wel heel dichtbij komen, je na 35 uur reizen en ontelbare tijdzones verder niet meer weet waar en hoe laat je leeft, als je niet meer weet welke dag en datum het is, je uren over de snelweg kan rijden zonder een tegenligger tegen te komen, je om 6 uur ’s ochtends met bijna 30 graden op een bijna verlaten strand in the middle of nowhere naar de opgaande zon kan kijken, je op kerstavond de volle maan ziet opkomen uit de zee, je iedere dag het idee hebt dat het zondag is, een camper als huis ineens ook (tijdelijk) groot genoeg blijkt te zijn, quality-time met je gezin even het enige is, pannekoeken ook een prima kerstmaal blijken te zijn, je vuurwerk te zien krijgt waar geen enkele chinees tegenop kan, je af en toe in gebieden komt waar ze nog niet eens van internet hebben gehoord, je 10-tallen kangaroo’s uit de bosjes ziet springen tegen zonsondergang en ze zelfs kan aaien, je nergens meer durft te gaan pootjebaden in verband met afschrikwekkende bordjes van krokodillen, je zoveel gekleurde en prachtige vogels ziet dat je bijna niet gelooft dat ze allemaal echt zijn, als je met je zussie champagne kan drinken terwijl je aan de andere kant van de aardbol zit, en elkaar gewoon ff lekker kan vastpakken ipv alleen maar bellen, je met links rijden vooral op moet letten bij het oversteken, je merkt dat zelfs de sloten andersom dichtgaan, je ervaart dat bbq-en volkssport nr 1 kan zijn, je een buschauffeur treft die van zijn route afwijkt om je “thuis” af te zetten, er zelfs dorpjes zijn waarbij Gerwen vergeleken een wereldstad is, de kinderen ontdekken dat er meer sporten zijn dan voetbal lol, je eigenlijk beseft dat dat wat je al die weken met elkaar meemaakt uniek en onvergetelijk is…

Vandaag zijn we maar opnieuw begonnen met het sparen…deze reis was fantastisch maar heeft ons nog meer doen beseffen dat je moet genieten van het leven en vooral van elkaar. Dat is wat we gedaan hebben met elkaar de afgelopen weken. En in de toekomst gaat dat zeker een vervolg krijgen!

Het feit dat zoveel mensen ons via de site en het weblog gevolgd hebben was voor mij de slagroom op de taart. In eerste instantie gaat dit weblog in gedrukte boekvorm met al zijn verhalen, foto’s en reactie’s vooral een naslagwerk worden voor onszelf, maar daarnaast was het vooral leuk om op deze manier mensen (en dan zeker onze directe familie) door het gebrek aan verdere communicatie mogelijkheden de (enige) kans te geven ons te volgen op deze wereldreis. Menigeen heeft me raar aangekeken op weg naar een nachtelijke pitsstop als ik als enige wakkere ziel zat te tikken achter mijn blauwe beeldschermpje… Ik heb het met veel plezier gedaan :).
Het feit dat de site inmiddels bijna 12000 keer bekeken is, is thnx to u all :).
Dank voor alle leuke, ontroerende, grappige, lieve, opbeurende, gezellige, informatieve en geinteresseerde berichtjes en reacties :):):).

Wij genieten voorlopig maar weer van alle geneugten van ons eigen onderkomen, een ervaring rijker die niemand ons meer afpakt. Nu maar hopen dat we een stukkie van de relaxte sfeer en instelling van de Australiers hier door kunnen voeren en vast kunnen houden (en anders gaan we wel weer terug voor een “opfrismoment van een paar weken, lol)
Maar voor nu vooral …home sweet home :)!