............. (sprakeloos)

Ben ik weer....

Ook vandaag staat er blijkbaar iemand bovenop de berg met een antenne want de verbinding is er weer. Echt geloof me, als je zou zien waar ik momenteel zit dan begrijp je dat het een godswonder is dat we uberhaupt ontvangst hebben. Maar daarnaast besef je dan meestal dat je op een heel mooi (lees onbedorven) plekje zit waarschijnlijk. Beetje frustrerend dat ik mijn foto's er niet bij kan plaatsen, moet ik toegeven maar die komen dan maar met enige vertraging.

Tsja, en dan vandaag....de titel zegt het al....sprakeloos eigenlijk. Fantastisch dus gewoon en een must voor iedere Australie-ganger, hoe hoog of laag je budget ook mag zijn. Dan maar een paar dagen droog brood of alle dagen spagetti (jeetje, dat kan je toch ook overal ter wereld snel en handig maken), maar het is waar....als je in de "buurt" bent moet je naar het Reef.
Vanmorgen stonden we braaf om 7.15 langs de weg te wachten op de bus. Knap, moet ik zeggen. Op tijd zijn is niet altijd mijn sterkste punt, maar ja als je er zeker van wil zijn dat je de bus niet wil missen dan moet je er dus staan, vakantie of niet, 4 koters of niet...doesn't matter. Het enige frustrerende is dan dat we ze op zo'n dag als vandaag alle 4 wakker moeten maken....helemaal van de wereld allemaal en met veel pijn en moeite op gang te krijgen. Het beloofde een fantastisch weertje te worden , strakblauwe lucht, al hartstikke warm zo vroeg op de ochtend (wrijf wrijf :)) en weinig wind. Ideale omstandigheden dus eigenlijk....behalve de vriendelijk bedoelde "pep-talk" van Kris....de fotografe van de boot waar wij ook op zouden gaan. Enthousiast vroeg ze aan ons of we ook naar het reef gingen. "Ja" antwoorde iedereen nog enthousiast. Het was er super volgens haar en we zouden er zeker geen spijt van krijgen...klonk nog goed tot zover. Daarna bedacht een van de kinderen dat hij bij Kris dan toch wel even kon checken of er toch zeker geen haaien gesignaleerd worden daar....oeps...daar gaf ze het verkeerde antwoord. Tenminste...wel het juiste antwoord natuurlijk, maar niet het antwoord wat de heren en dame wilden horen....:). Volgens haar zijn ze er wel maar is het water daar eigenlijk te warm en is het bij het Reef te ondiep. Hmmm, daar hadden we toch een paar bedenkelijke gezichtjes bij.
Maar oke, die klaarden wel weer op toen we in de bus zaten en uiteindelijk na een korte rit bij de haven kwamen. Daar lag ons schip, zag er "vet" en "cool" uit dus alle haaien waren weer vergeten.
Het was niet helemaal vol dus plaats genoeg en nog veel meer te zien. De boottocht zelf naar de plaats van bestemming kostte 2 uur, waarvan we het eerste uur nog 2 havens aangedaan hebben om meer mensen op te pikken en daarnaast vooral genoten hebben van de plek waar Kapitein Cook in 1770 voor het eerst aan land is gekomen (Niek kon meteen zijn spreekbeurt op juistheid checken). Afgelegen kleine en grotere eilandjes, bijna afgesloten van de buitenwereld, fantastische strandjes waar je dagen geen mens tegen kan komen (en dan denken wij dat we afgelegen wonen, no way dus!) en azuurblauwe zee....zover als je maar kan kijken.
Aangekomen bij Hardy's Reef meerden we aan aan een soort platform wat daar permanent ligt en van waaruit je kunt gaan duiken en snorkelen. Als eerste zijn we met een glasboot een stuk langs het rif gevaren. Onder de boot hang je dan in een soort glazen cabine van waaruit je al het koraal en de prachtige gekleurde vissen kan zien. Zie en besef je ook meteen waarmee je allemaal oog in oog kan komen te staan als je eenmaal aan het snorkelen bent....voor een denker like myself is dat dan weer minder, maar oke. Na de glasboot hebben we Tom en Isa ondergebracht bij de kinderopvang. Heb je in ieder geval waar voor je geld, behalve het feit dan dat ze daar maar een half uurtje konden blijven en ik voorzag de problemen al op voorhand. Hoe ga je namelijk 4 man in een wet-suit hijsen, snorkels uitzoeken, flippers aantrekken en uiteindelijk ook nog dat te gaan doen waar we voor gekomen waren....te gaan snorkelen en dat alles binnen een half uur....duh! Dat half uur waren we al kwijt voor we uberhaupt in de buurt van het water waren geweest. Een hoop lol dat hebben we wel gehad want 2 van die mannetjes in een wetsuit (tegen de stingers/kwallen) inclusief muts, waardoor het meer maanmannetjes waren, en dan Han nog die een pak aanhad waarvan de rits steeds openging tot hilariteit van de jongens natuurlijk weer, lachen dus.
Maar goed we zijn te water geraakt en we hebben genoten. De vissen zwemmen om je heen, kijken je aan door je duikbril, tot op "aai"-afstand, dat is zeker heel speciaal. Ik hoorde Niek steeds door het pijpje van zijn snorkel "wauw" roepen. Super was het in een woord en ongelooflijk wat er onder water en zooooo dichtbij te zien was (alles behalve haaien dus gelukkig). Na het rondje van Niek en Stef hebben we Isa en Tom gehaald en die wilden ook allebei een poging gaan wagen. Zelfde (komische) ritueel, die leuke pakjes en 2 een stoer klein maanmannetje en vrouwtje :). Maar 5 en 6 jaar....en wel gesnorkeld in het Great Barrier Reef...als dat niet "cool" is dan weet ik het ook niet meer. De vissen die ze zo dichtbij zagen daar raakten ze maar niet over uitgesproken. Na het snorkelen heerlijk gegeten aan boord en voor we het wisten waren de 4 uur op zee alweer om en gingen we terug richting het vast land. Ik schreef gister al dat ik benieuwd was of er nog iemand over de reling zou gaan hangen....hmmm, helaas was het weer op de terugweg nog wel goed maar wel een stukkie wilder....en de zee dus ook. Langzaamaan zagen we het personeel van de boot hun handschoentjes, zakjes en doekjes tevoorschijn halen. Ehhh, het was wel duidelijk waar zij op rekenden. Lange tijd ging het goed, maar uiteindelijk werden er toch nogal wat mensen ziek. Tom lag te slapen en tsja... dan weten we eigenlijk ook wel waar we op kunnen rekenen als hij wakker wordt. En ja hoor....gelukkig kent de crew de signalen ook en had Han al een zakkie in zijn handen geduwd gekregen...net op tijd dus :). Ach het kan er maar uit zijn. Ik heb vooral buiten op het dek zitten genieten. Geef mij de zon en de zee en ik ben een gelukkig en tevreden mens. Ideaal dagje dus vandaag!
Al met al hebben we dus heerlijk genoten allemaal vandaag. Han heeft zijn hoofd verbrand tijdens het snorkelen (tsja, vangt nou eenmaal nogal wat zon he) en Niek en Stef hebben allebei de afdruk van hun duikbril nog op hun hoofd staan, een lollig gezicht dat wel. Een ervaring die we niet hadden willen missen dus. Jammer genoeg kan ik de foto's er nog niet bijzetten. Morgen is het dus een must om een internetverbinding te scoren waarbij ik alles weer bij kan werken en vooral mijn foto's erbij kan plaatsen. Gaat vast goedkomen. In de ochtend gaan we verkassen. Waarheen precies is nog even de vraag op dit moment...waarschijnlijk een plekkie niet tussen de bergen zodat we weer eens draadloos kunnen zijn. W'll see!