Bushcamping

Na een onrustige nacht (we stonden vlakbij de doorgang van en naar de stad, met alle zatte geluiden van dien), waren we rond een uurtje of 9 klaar om te vertrekken richting Hawks nest met een tussenstop in Tuncurry. De laatste dagen is het gelukkig weer hetzelfde stralende weer als we al die tijd hebben gehad alleen stukken minder benauwd dan in het noorden. Daar is de luchtvochtigheid beduidend hoger, waardoor het meteen een stuk kleffer is. We horen wel al een paar dagen op het nieuws dat het weer naar het noorden toe en dan vooral de Sunshine coast nogal slecht is. Vandaag hoorden we op het nieuws onderweg zelfs een cycloon-waarschuwing voor het gebied rond Fraser Island. Mensen werden daar zelfs geevacueerd,das minder relaxed dus. En het is pas een paar dagen geleden dat we nog in dat gebied zaten. Onze kerstdagen hebben we doorgebracht met het uitzicht op Fraser Island…net op tijd weg dus. Uiteindelijk hebben wij tot op heden nog niet veel regen gehad. Alles bij elkaar een dag of 3 en dan met name ’s nachts of onderweg dus te overzien. Maar net als thuis ben je het snel zat, lol. En we kwamen voor de zon en niet voor de regen, onder andere…
Rond 9.45 zaten we bij de afslag Tuncurry, een mooi plaatsje waar je als je geluk hebt dolfijnen in de baai kan zien zwemmen. We hebben het als stop gebruikt maar geen dolfijnen gezien. Had gekund maar is ook wel een beetje mazzel hebben natuurlijk. Daarnaast wilden we graag weer door zodat we niet al te laat op onze volgende stop zouden zijn. Daar hadden we niets geboekt en met alle drukte konden we dus het beste maar vroeg zijn, wilden we nog kans maken ergens binnen te komen.
Het laatste stuk naar Hawks nest, dat ergens op een uithoek ligt, was een weg uit de boekjes. Een B-weg maar dan nog net iets minder en dan druk ik me nogal mild uit, maar qua omgeving een tiendubbele compensatie voor het gebonk en getril op deze weg. Fantastische heuvels en vergezichten, super. Dan maar even geen asfalt, dit had veel meer charme!
Maar waar we dus eigenlijk al bang voor waren gebeurde. Jimmy’s beach caravan Park, waar we op aanraden van Emily en Mathijs heengereden zijn vanwege de ligging en die was inderdaad super, was ondanks het feit dat het een ouderwetse jaren-60 (en Jimmy himself was nog ouder dan de jaren 60 volgens mij :)) camping met weinig tot geen luxe was, helemaal volgeboekt. Net als de enige andere camping in deze uithoek. Gelukkig was de eigenaar van de laatste camping zo vriendelijk me een tip te geven waar we het nog als enige zouden kunnen proberen. Zo’n 4 kilometer verderop, het dorp uit, immer gerade aus, ergens aan de rivier. Duimen dus maar dat we daar terecht zouden kunnen.
Zo’n 4 km verderop stond inderdaad een soort stenen poort en een bord dat je daar kon kamperen maar daarnaast stond er een bordje closed en was er in de verste verte geen camping te zien…alleen maar bos. Twee heren in een jeep, stopten bij de ingang en konden ons vertellen dat de camping echt wel open was, dat we waarschijnlijk wel zouden passen met onze camper.... (waarschijnlijk??) en dat er links en rechts nog wel plaatsjes waren. De beheerder zat in de eerste caravan na de vuilnisbakken…ehhhh, klonk best vaag maar ok, andere opties hadden we niet dus het bos maar in dan, op hoop van zegen. Het was een lange zandweg midden door het bos en hoe verder we erin kwamen des te meer tentjes en kampeerders we tegen kwamen. Ergens op het begin stonden een paar wc’s of wat er voor door moest gaan (’n plastic hokje, zo’n kilometer voor de camping) maar mij was al snel duidelijk dat we hier geen plattegrond en sleutel voor de toiletunits zouden gaan krijgen, lol :).
We hebben heel het bos doorgereden. Op sommige plekjes ging het echt maar net tussen en onder de bomen door met de camper. Vergeleken met al het andere wat er stond waren wij nogal een reus met ons (luxe) huis op wielen. Het overgrote deel waren tenten en 4-wheeldrives, met af en toe een caravan of wat er voor door moest gaan en boten, veel boten. We zaten vast tegen de rivier aan, vandaar dus. Uiteindelijk heb ik maar aan iemand gevraagd waar we de auto neer konden of mochten zetten. De vrouw was ook duidelijk. Daar waar er plaats is mag je hem zetten zolang de rest er maar in en uit kan. Ze wees me een paadje waar pas iemand weg was volgens haar…eens kijken of we daar in konden passen. Met wat kunst en vliegweg hebben we hem tussen de bomen gekregen. Een voordeel…genoeg schaduw daar midden in het bos :). Wanneer we ergens aankomen vragen de kids meestal meteen waar de wc’s zijn, omdat meestal de nood hoog is na de reis dus hetzelfde gebeurde hier, whahaha. Wc’s??? Ehhhh, het bosje hiernaast misschien. Even keken de verwende gezichtjes ons vragend aan…dat konden we toch niet menen, lol? Wel dus. In de verste verte heb ik niets meer kunnen bespeuren. De mannen mochten dus “legaal” tegen de boom plassen en de dames kregen dispensatie om van de wc in de camper gebruik te maken, pfff mazzel :). Met de dringende vraag dat als er vandaag nog iemand meer moest dan plassen of ie dan graag een dagje wilde wachten, morgen zijn we weer in de bewoonde wereld :). Ach ja, het had zeker zijn charme. Een unieke plek daar in de middle of nowhere. Na het settelen zijn we eens een rondje gaan maken want blijkbaar kon je hier ook nog zwemmen en inderdaad. Een stukje terug lag een heus strandje en een met pionnen afgezet stuk rivier om in te zwemmen. Ik moet zeggen dat ik in een land met wilde dieren, en in dit geval krokodillen, een heel andere associatie heb met een rivier met bruin water en randen die vol hangen met takken en bosjes…brrrrr. Maar ja, ik ga er dan in dit geval maar vanuit dat de plaatselijke bevolking, die ruimschoots in het water lag, wel weet wat wel en niet kan. Hmmm, vooruit maar, zwemspullen aan en spelen maar die kids. Wij houden vanaf de kant wel een oogje in het zeil :). Het water was heerlijk en ze hebben zich kostelijk vermaakt. Bij terugkomst bij de camper hadden we net opgeruimd toen ik door de voorruit een groot beest zag staan…bleek een soort varraan te zijn van ruim een meter. Stond een beetje loom in de rondte te kijken. Tsja, van slangen en krokodillen moet ik niets hebben maar bij deze denk ik alleen maar aan hoe snel ik hem op de foto moet krijgen. Nu zat ik eens niet met mijn benen omhoog maar de buurvrouw…die was van schrik de auto ingesprongen, whaha. En dan te weten dat ze vanavond gewoon haar tentje weer in moet :). Zit ik hoog en droog en (redelijk) safe, lol. Maar goed, super om te zien, zo’n groot beest en zo dichtbij, ook voor de kinderen. Weer een ervaring rijker (we raken de tel kwijt…). Uiteindelijk hebben we op tijd gegeten (wilde toch wel binnen zijn voor het donker hier, brrr), daarna nog een potje cricket gedaan buiten en toen een spelletje binnen en vroeg op stok. Hier is verder toch niet veel te beleven op wat gezellige kampvuurtjes van de buren na. Morgen willen we heel vroeg weg om op tijd in Sydney te zijn……onze laatste etappe!