Laatste etappe......

Na een aarde-donkere nacht in het bos (ook wel eens lekker rustig), waren we om 6.30 (pfff best knap en dat op vakantie) op om alles in te laden. Om 7.30 waren we op weg voor onze survival het bos uit, lol. We hadden afgesproken nog even langs Jimmy’s beach te gaan om te zien of de dolfijnen toevallig al wakker waren vanmorgen en anders gewoon te genieten van de warme ochtendzon op een bijzonder strandje. Apart hoor om op het strand te zitten met ons 6-en om 7.30 in de ochtend, andere kant van de aardbol bij een temperatuurtje van toch al zo’n 25 graden…heerlijk rustig en stil. Op een paar meeuwen en andere vroege vogels na dan. Tegen 8 uur zaten we op de weg naar Sydney. Onze laatste etappe van deze reis. Hier gaan we nog 4 dagen staan en dan leveren we de camper in. Na een voorspoedige reis (en lang leve de Tomtom die eindelijk kon doen waar hij voor was aangenomen, want hier in Sydney hebben ze geen 1-baans meer :)) reden we rond een uurtje of 12.15 de camping op, bijna 3 weken later na ons vertrek uit Cairns en bijna 3200 kilometer meer op de teller. Klaar voor het laatste stuk van ons avontuur. Eerst maar eens inchecken want hier hadden we met alle mazzel van de wereld 2 dagen geleden nog een plekkie gevonden. Het zou een plaats bij een huisje zijn maar tijdens het inchecken bleken er mensen eerder vertrokken te zijn deze ochtend waardoor we een “gewone” powerd site konden krijgen. Volgens de vrouw achter de balie stukken beter met een lekker stuk gras erbij en dichtbij het zwembad (en vooral dat laatste scoort punten achterin de camper :)). Stekkie 10 was de onze en na het opzoeken en neerzetten van de camper zijn we eerst de info die ik meteen opgevraagd had met betrekking tot NYE (newyears eve) in Sydney maar eens gaan doornemen en uitzoeken. Nog wat navraag gedaan bij de receptie want op oudejaaravond het vuurwerk van Sydney gaan bezoeken met 4 redelijk jonge kids is toch een hele onderneming. Nou ben ik altijd van mening dat als een miljoen anderen er kunnen komen, dan kunnen wij het ook dus hup…deze buitenkans moesten we niet voorbij laten gaan, helemaal niet nu we zo dichtbij waren. Na nog wat boodschappen en een happie eten stonden we net iets voor 17.00 bij de bushalte. Van hieruit naar het station van Blacktown en van daaruit met de trein naar Sydney. Allemaal een ervaring op zich weer en tegen 18.15 waren we downtown. Hmmm, en nu? De meute volgen maar he, zijn wij als kudde dieren erg goed in en meestal brengt het ons wel waar we zijn moeten. Daarnaast krioelt het van de politie dus gewoon een kwestie van vragen en dan kom je er wel. Op aanraden van een paar tipgevers onderweg zijn we uiteindelijk naar Darling Harbour gegaan waar het grote vuurwerk van 21.00, speciaal voor gezinnen en dus ook voor de kids, plaats zou vinden en prima te zien zou zijn. Het was een mooi afgesloten gebied waar iedereen die binnen ging eerst gecontroleerd werd en een alcohol-vrij gebied, ook prettig met de kinderen. Toen we aankwamen was er al allerlei entertainment aan de gang en zaten er al heel wat mensen aan de rand van de haven. We hebben maar besloten te gaan zitten op een mooie plek met het zicht op de haven recht voor ons. Bijna vooraan en nog ruimte genoeg op dat moment. Dan maar wachten…heel lang wachten (2 uur is lang he, met 4 kids :)). Gelukkig was er genoeg te zien en te horen. Nu maar hopen dat er niet een meer moest plassen want dan hadden we een probleem, lol. We hebben genoten van het bij elkaar zijn, van alle activiteiten die om ons heen gebeurden, van vliegtuigen die in de lucht woorden schreven, tot de live muziek en de mensen om ons heen. Een fantastische sfeer. Vooral het besef dat we daar eindelijk waren. Dat het oudejaarsavond was en dat we samen met 10 duizenden mensen naar een fantastisch vuurwerk gingen kijken in een wereldstad als Sydney…het was onwerkelijk maar echt waar.
Klokslag 21.00 begon het spektakel ineens. Na een kort aftellen ging het vuurwerk van start. 15 Minuten lang onophoudelijk, ongelooflijk mooi vuurwerk, recht voor onze neus. De inmiddels donker geworden haven werd verlicht door alle gekleurde pijlen, fantastisch. Bij ieder nieuw spectaculair vuurwerk hoorden we duizenden ohhh’s en ahhh’s. De kinderen vonden het super. Ze riepen iedere keer van enthousiasme. Hadden ook niet verwacht dat het zo groot zou zijn en zo lang zou duren ook. Na 15 minuten was het voorbij en na een luid applaus van de 10 duizenden ging iedereen opruimen en huiswaards. In een grote stroom terug richting het station. Wij met aan iedere hand een kind met heeeeele strenge instructies vooral niet los te laten. Dat was mijn enige angst namelijk. Maar alles verliep prima. Tegen 21.55 hadden we de trein terug richting Blacktown waar we net voor 23.00 weer aankwamen. 23.05 Zou de bus komen die we moesten hebben terug naar de camping. Leek net alsof we niet anders doen dan op deze manier reizen. De bus was er mooi op tijd. Er waren 2 mogelijkheden waar deze ons af zou kunnen zetten dus informeerde ik bij de buschauffeur welke van de 2 het zou worden. Deze zei tegen me dat hij ons wel bij de rotonde af zou zetten zodat we wat minder ver zouden hoeven te lopen. Daarnaast zou hij laten weten wanneer we er waren, vriendelijkheid alom dus weer. Als klap op de vuurpijl zei hij dat ik maar voor 2 kinderen hoefde te betalen (moest ik nog 5,70 afrekenen, dat zijn toch wel ruim 3 hele euro’s….daar kom ik thuis met de bus het dorp nog niet eens mee uit), pffff, moeten ze vooral zo doorgaan, maken ze het land toch wel erg aantrekkelijk als ze allemaal zo aardig gaan doen. Tegen 23.30 kwamen we in de buurt zag ik al toen ik buiten keek. De buschauffeur reed mooi richting de rotonde toen een van de laatste 2 andere inzittenden naar voren kwam om te vragen of dit toch wel zijn juiste bus was. Wat bleek…..de buschauffeur week voor ons van zijn route en was rechtsaf gegaan ipv linksaf om daarna de rotonde helemaal rond te nemen, ons eruit te laten en dan weer terug te rijden, zijn eigen route vervolgend……
De arme passagier…meende dat hij de verkeerde bus had genomen en dat hij niet meer thuis ging komen op oudejaarsavond, whahha. Maar ongelooflijk…een buschauffeur die zelfs van zijn route afwijkt om ons af te zetten, die ga je in Nederland echt niet tegenkomen. We hebben hem maar een very very happy newyear gewenst…door hem waren we voor middernacht weer bij de camper terug :).
Hier hebben we ons opgemaakt voor het grote vuurwerk. Met een glas champagne en fris in de hand, en U2 met newyearsday op de achtergrond, zijn we toastend het nieuwe jaar in gegaan. Een onvergetelijke ervaring rijker. Met zijn 6-en hebben we ons eigen feestje nog gevierd, Dominique nog aan de telefoon gehad en de champagne meester gemaakt……tegen een uurtje of 2 vannacht was alles in het Nederlandse kamp in Sydney, Australie weer stil en in diepe rust……:).